‌خوردگی فولاد زنگ نزن آستنیتی (Corrosion of Austenitic Stainless Steel) مساله حائز اهمیتی می باشد. مقاومت این فولادها از تمامی فولادهای زنگ نزن بیشتر بوده و در محیط‌ های صنعتی و محلول ‌های اسیدی بیشترین مقاومت را دارند. در شرایط طبیعی سطح صیقلی و براق این فولادها به همان صورت باقی می‌ماند، اما اگر شرایط خوردگی شدیدتر شود (مثلا دمای بالاتر و اسیدهای قوی‌تر) عناصر آلیاژی بیشتری نسبت به نوع 304 لازم است.

افزایش بیش از 2 درصد مولیبدن به فولادهای زنگ نزن آستنیتی مقاومت به حفره‌ دار شدن را افزایش می‌دهد. آلیاژ مشهور این گروه، نوع 316 است که 2.5 درصد مولیبدن دارد. در محلول‌هایی که به شدت خوردگی حفره‌ای ایجاد می‌کنند (یعنی محلول‌های حاوی کلرید زیاد) مقدار نیکل و مولیبدن لازم بیش از آلیاژ نوع 316 می‌باشد. عموما فولادهای تمیزتر، با ناخالصی و آخال کمتر، مقاومت بیشتری به حفره‌دار شدن داشته ولی هزینه تولید آنها زیاد می باشد.

از معایب بزرگ بعضی از فولادهای زنگ نزن آستنیتی (مثل آلیاژ مشهور 304) این است که اگر در گستره دمایی 850-400 درجه سانتی گراد گرم شوند نسبت به ‌خوردگی بین ‌دانه‌ ای حساس خواهند شد. میزان حساسیت به ‌خوردگی‌ بین ‌دانه‌ ای به ترکیب شیمیایی آلیاژ و مدت نگهداری در گستره دمایی حساسیت بستگی دارد. برای شدت بخشیدن خوردگی بین ‌دانه‌ ای در نمونه ‌های آزمایشگاهی از اسیدهایی با قدرت اکسید کنندگی زیاد استفاده می‌شود. مثلا؛ آلیاژ 304 تابکاری شده وقتی در محلول جوشان نیتریک- دی‌کرومات قرار گیرد، خوردگی بین ‌دانه‌ ای شدیدی در آن ایجاد می‌شود (شکل زیر). حمله شیمیایی پس از 4 ساعت و 8 ساعت به ترتیب در شکل‌های الف و ب نشان داده شده است.

روش آزمایشگاهی تسریع‌ شده دیگری برای آزمایش خوردگی، در محلول اکسیدکننده‌ای به نام محلول استراوس انجام می‌شود. شکل زیر نشا‌ن ‌دهنده اثرهای محلول استراوس بر قطعه‌ای فولادی از نوع 304 بوده که 45 ساعت در آن قرار گرفته است و 150 ساعت در دماهای مختلف حساس شده است. (الف - 480ºC ، ب - 565ºC ، ج - 650ºC ، د - 730ºC ، ه - 815ºC ، و - 900ºC)

این تصاویر نشان می‌ دهد که شدیدترین حمله در گستره 815-730 درجه سانتی گراد رخ داده است، این گستره در نمودار زمان- دما در شکل زیر دیده می‌شود. بنابراین، فولادهای زنگ نزن آستنیتی مثل نوع 304 باید در گستره دمایی 870-600 درجه سانتی گراد آبدهی شوند تا از حساس شدن به ‌خوردگی جلوگیری شود.

همان‌طور که در بررسی ریزساختار فولاد زنگ نزن آستنیتی بیان شد، با کم کردن مقدار کربن به کمتر از حدّ حلالیت می‌توان از خوردگی بین ‌دانه‌ ای فولادهای زنگ نزن آستنیتی به میزان زیادی جلوگیری کرد. به‌عنوان مثال؛ آلیاژ نوع 304L حداکثر 0.03 درصد کربن دارد. روش دیگر جلوگیری از خوردگی بین ‌دانه‌ ای، ترکیب کردن کربن با تیتانیوم و یا کلومبیم (نیوبیوم) و تشکیل کاربیدهای تیتانیم و یا کلومبیم است مثل آنچه در مورد آلیاژهای 321 و 347 انجام شده است.